در گذشته این روشویی جدید که همه در خانه هایتان دارید قابل حمل بود و یک قاب حوضه در اواسط قرن هفدهم ذکر می شود. با این حال ، نمونه هایی از تاریخ زودتر از دهه سوم یا چهارم قرن 18th ، تقریباً ناشناخته است. از این پس ، تا حدود پایان آن قرن ، این قطعه مبلمان معمولاً به معنای واقعی کلمه یک موضع بود.
از سه پایه پشتیبانی شد. یک دهانه دایره ای در بالا حوضه را دریافت کرد و موارد کوچکتر برای یک ظرف صابون و یک بطری آب تهیه شد. بعضی اوقات هنگام استفاده از حوضه در زیر یک غرفه آب آب در زیر آب قرار می گرفت ، و معمولاً یک کشو ، گاهی اوقات حتی دو کشو ، زیر حوضه وجود داشت.
تعداد زیادی از این غرفه ها برای قرار گرفتن در گوشه و کنار ساخته شده است ، و یک چوب زیرپوش گوشه ای هنوز یک شیء مشترک در مغازه های مبلمان قدیمی است. توماس چیپندیل چنین غرفه هایی را به روشی دقیق روکوکو و همچنین به شکل ساده تر طراحی کرد.
با نزدیک شدن به قرن 18th ، عرف استفاده از همان آپارتمان به عنوان اتاق پذیرایی روز به روز و اتاق خواب شبانه تقاضا برای آنچه که به نام قطعات مبلمان هارلکین که بدهی دو یا سه گانه برای پرداخت آن بودند، ایجاد می کرد.
بنابراین انواع مختلفی از روشویی جدید ترکیبی پیچیده و میزهای رختکن ساخته شده است ، و مجهز به آینه ها و گاهی اوقات با نوشتن راحتی و زیر شلواری برای لباس است. توماس شراتون در ابداع نوعی مبلمان ، نبوغ حیرت انگیز ایجاد کرد که اگر ممکن است با تعداد زیادی از نمونه های موجود هنوز هم قضاوت کنیم ، باید بسیار محبوب شوند.
با آغاز قرن نوزدهم و گسترش ایده آل های پاکیزگی شخصی ، روشویی جدید از نظر اندازه و اهمیت رشد کرد. این شکل یک میز چوبی طولانی را مانند پیشینیان کوچکتر خود به دست آورد ، با حفره هایی برای حوضه ها و مجهز به یک برانکارد مانند قفسه ای که بر روی آن کوزه ها هنگام برداشتن از حوضه ها قرار می گرفتند. فضای کافی برای صابون و بطری های آب فراهم شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.