هدف اصلی این اختراع ارائه روپوش های یکبار مصرف برای جراحان، پرستاران و بیماران برای استفاده در اتاق های عمل و همچنین برای لباس های اداری است که تنها یک بار قابل استفاده بوده و پس از استفاده نیازی به شستشو و استریل کردن نداشته باشد، بلکه می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
دور انداختن مواد مورد استفاده برای قسمت‌های اصلی دوخت لباس یکبار مصرف بیمارستانی ترجیحاً کاغذ یا پارچه نبافته است که دارای یک لایه سطحی مناسب برای آب‌گریز کردن آن است و در عین حال به پوشنده اجازه تعریق می‌دهد، مانند Drifilm، استئارات آلومینیوم یا پلاستیک مناسب. در مواد ساخته شده یا بعد از ساخت اعمال می شود.
در نظر گرفته شده است که روپوش ها پس از ساخت توسط سازنده با هر فرآیند مناسبی استریل شده و در ظروف در بسته بندی شده بسته بندی شوند، مانند پاکت های پوستی سبزیجات، به طوری که روپوش ها تا زمان استفاده در شرایط استریل نگهداری شوند.
دوخت لباس یکبار مصرف بیمارستانی همچنین می‌توانند قوطی‌های پیچی بسته‌بندی شوند و با حرارت در آب استریل شوند. بنابراین، این روپوش‌ها نه تنها برای استفاده در بیمارستان‌های عمومی و مطب‌های پزشکی خصوصی، بلکه در بیمارستان‌های مناطق جنگی، کشتی‌های نیروی دریایی، و در ایستگاه‌های کمک‌های اولیه که امکانات شستشو و استریل کردن در دسترس نیستند، مناسب خواهند بود.
روپوش‌ها را می‌توان به گونه‌ای عمل کرد که در کل سطح یا فقط در جلوی آن ضد آب باشند. روپوش ها در سایزهای مختلف کوچک، متوسط و بزرگ تولید می شوند.
با اشاره به نقشه‌ها و به‌ویژه شکل‌های 1 و 2، H به طور کلی یک لباس جراح را مشخص می‌کند که مطابق با اختراع حاضر ساخته شده است.
بدنه اصلی مانتو شامل یک بخش جلویی l2 و بخش‌های جفتی عقب I3 و I4 است که به قسمت جلویی l2 توسط درزهای شانه‌ای l5 و I6 و درزهای کناری I7 که از زیر چاله‌های بازو تا لبه پایینی امتداد می‌یابند، متصل می‌شود.
در دوخت لباس یکبار مصرف بیمارستانی درزها ممکن است با چسباندن حاشیه‌های برش‌ها به یکدیگر در یک رابطه همپوشانی ایجاد شوند، همانطور که نشان داده شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.