پارچه فاستونی ایرانی نگین واقعی صنعت نساجی است. پارچه ای که به دلیل زیبایی خاص خود، چه در نسخه اولیه و خام و چه در مرحله نهایی پردازش، زمانی که عنصر نساجی به لباسی ساخته شده با جزئیات تبدیل می شود، متمایز است.
پارچه فاستونی ایرانی با رنگ‌های ملایم و ظاهری فوق‌العاده زیبا به درخواست یک لباس مناسب برای فصل میانی پاسخ می‌دهد. از نقطه نظر فنی صرفاً به عنوان یک نخ شانه شده با وزن متوسط و یک دست خشک به رنگ ثابت، با زره باتاویا و تار غالب تعریف می شود.
نسبتاً ضد آب در برابر هوا و آب، بسیار بسته و فشرده به نظر می رسد، که توسط یک نوار مورب اصلی عبور می کند. یک پارچه فاستونی ایرانی با کیفیت برای دنده های نازک آن شناخته شده است.
دو نوع پارچه فاستونی ایرانی وجود دارد، پارچه پشمی شانه شده یا پارچه فاستونی ایرانی هر دو گاباردین پشمی و پنبه ای مانند پارچه ای بسیار ظریف و بسیار مقاوم به نظر می رسند: به لطف فشرده بودن آن در زمینه خیاطی با کیفیت برای ایجاد لباس های دوخت مردانه و زنانه با خطوط تمیز و ساده، شلوار، ژاکت، کار استفاده می شود.
بافت پارچه فاستونی ایرانی از کجا سرچشمه می گیرد؟ گاباردین قرون وسطایی یک لباس پهن و بلند بود که معمولاً روی شلوار و پیراهن استفاده می‌شد تا از سرما محافظت کند و به دور کمر بسته شود.
در دوره رنسانس در فرانسه، گاباردین به یک شنل پشمی معروف اطلاق می شد که از کلمه اسپانیایی “gabardina” گرفته شده بود که نشان دهنده لباس کارگران بود. بنابراین این اصطلاح به پارچه مقاوم و گرمی اشاره می کند که در آن زمان کت و کت و شلوار با آن ساخته می شد.
توماس باربری، بنیانگذار خانه مد باربری در بیسینگ استوک، آن را در سال 1888 ثبت اختراع کرد. برای ایجاد این ماده جدید، باربری بافت متراکم پشم شانه‌شده، صاف از یک طرف، با فرآیندهای تکمیلی مانند پیرایش و پرس را مطالعه کرد و مشخصه‌های آن پارچه آجدار در طرف دیگر.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.